-
Abonneren
Geabonneerd
Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
Hier trekt een stift haar lange waterlijn Lees hoe verhalen in de stroming zichtbaar zijn De griffel weet hoe ondergronds het liep Wij hebben breekbaar levend water opgediept Nu stroomt het hier opnieuw, een leeslint in de straat Een route in de stad die licht en lucht weerkaatst Zie je de beekprik al, visje van … Lees verder
Stad van zuiver water, stad van scheppers: papier, karton, een schoongewassen prent. Plek van slingerbeken en de golf van het kanaal, Paleis Het Loo als een natuurlijk monument. Je plukt er het geluk van westelijke bosbessen, je spot er het genot van oostelijke weidevogels. Daartussen wenkt het Raadhuisplein en het station met in de lucht … Lees verder
Berg en Bos Ooit woeste grond ver buiten de bebouwde kom, zo woest dat er een galgenberg op stond, maar niemand maakte daar een halszaak van. Ooit dik 500 bunder wandelend stuifzand, een grindberg en stokoude eiken. De koopman zag: een hele handel verse jonge dennenaanplant binnen de rasters. Afblijven, herten en zwijnen! Ooit liepen … Lees verder
Hou van dit huis, hier opent zich de wereld van Rupsje Nooitgenoeg tot Robin Hood Dit kloek gebouw biedt jou een onderkomen bij zoveel zinnen, zoveel hoofden op alfabet te vinden. Hier wonen personages die als vriend te boek staan je kent ze beter dan je eigen broer ze zijn je liever dan je favoriete … Lees verder
Zandstenen zuil, jij voetstuk voor het licht dat helder uit zijn lampenogen kijkt en vriendelijk schijnt naar de vier windstreken, jij bent herinnering en levensteken: Willem Roosmale Nepveu, de burgemeester die naast het milieu vooral van mensen hield, de groene boom op goede grond verwierf, droeg Apeldoorn als een familiewapen op het hart. Hij heeft … Lees verder
Een woord kwam binnen zonder kloppen stelde zich aan ons voor: ik ben de crisis het huis in rep en roer en alle stoppen sloegen door, het klonk als enge ziekte Het nestelde zich achter het behang en in de voorraadschuren een kind vroeg: duurt die ziekte lang moeder zei krimpend dat het lang zou … Lees verder
Jij draagt in je ogen de afstand van hier tot over de Oeral, tot achter de Wolga, sneeuwvelden, verten, wouden en steppen, een zwanenmeer in karamelkleurig land. Jij draagt een historie van lijfeigen leed met je mee, stuwdammenwerkmanszweet, oorlogsontberingen. Geen man meer, geen paarden genoeg? Baboesjka trok moedig de ploeg. Ik was daar, als Hollandse … Lees verder
Bij Cafe Sportzicht vloog de Adelaar op topsnelheid in nooit vergeten namen de bochten door over de wielerbaan Arie van Vliet – die sprintte nog op brinta Locatie Orderparkweg. Kijk, het ovaal waar ooit Leon van Bon zich in de rondte trapte, weg van het peloton, is nu een leeftribune, een woningbouwverhaal Bij Omnisport liggen … Lees verder
Als er geen nabestaanden zijn, begint de dichter zich in stilte af te vragen: wie was hij/zij die wordt begraven In zijn mobiel geen nummer nagelaten geen zoon, vriend, sterveling die hem kent, geen levende ziel die hem miste, toen ze zijn lichaam kwamen vinden, zijn naam alleen bekend bij het register Een boek dat … Lees verder
Bosbessen plukken op de Veluwe, het blauwe bloed om je lippen, zoete tongen in wildernissen, weten in welke tijd op welke plek. Verzamelen, bukken, vingerverf plukken. En weten: hier ben ik wild gelukkig. Als kind zag ik vanuit de auto van mijn vader de verkeersborden met een springend hert waar ik wild verlangend van werd: … Lees verder
Waar de Ibis haar vleugels spreidt de kop fier omhoog als een toren kan ik het hemelwater horen Stromen, spoelen, borrelen, kolken hier wordt een wolkbreuk opgevangen een stortbui stuitert naar omlaag Dan staat het water weer te zwijgen in diepe stilte – met de avondzon Ria Borkent – stadsdichter Apeldoorn voor het putdeksel van … Lees verder
De boer is van zijn erf gejaagd, het land dat hij – vader op zoon – bewerkt. Opgeëist met geweld van wapens en oliemagnaat. Wat laat hij achter? Moord en brand op akkers met zijn zweet gedrenkt waar binnenkort boortorens staan. Hij moet maar zien hoe hij het redt. Vrouw kinderen de schamele geit rennen … Lees verder
Goud steenkool en olie klinken naar machtsmonopolie Olie steenkool en goud hinken op hebben en houden Steenkool goud en olie stinken naar oorlogsdoden Steenkool en algen delen biochemie en warmte Olie mosterd en azijn sieren de tafel van samen Goud wierook en mirre hebben eerbied voor het geringe En daarom is echt geluk voor jou … Lees verder
Ria Borkent 