De Wilde Veluwe

Bosbessen plukken op de Veluwe, het blauwe bloed
om je lippen, zoete tongen in wildernissen,
weten in welke tijd op welke plek.
Verzamelen, bukken, vingerverf plukken.
En weten: hier ben ik wild gelukkig.

Als kind zag ik vanuit de auto van mijn vader
de verkeersborden met een springend hert
waar ik wild verlangend van werd: o
mocht er eens zo’n hert uit het bos tevoorschijn –
of als wij daar zwierven: dat een zwijnenfamilie in
gestreepte pyama’s de weg zou versperren..

Kijken naar bomen, stammen, verscholen holen
waar vogels in en uit, de middelste bonte specht
willen hebben, de grote bonte die roffelt en stottert
bij tondelzwammen, herfstige hanekammen.

Luisteren naar de adem van het bos, de uil in
de olmen. Voel de schors, stoot je voet tegen
boomwortels in de kruipruimte van het woud,
adem het raadselachtig ritselen, vleugelblaadjes,
mossige geuren in Veluwse besbossen.

Ria Borkent- Stadsdichter Apeldoorn 2013
op verzoek van Staatsbosbeheer
voor het Wilderniscafé in CODA
13 november 2013