-
Volg
Volgend
Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
Wat hebben stof en geest gemeen? Een zuigmond hijgt zo tegenwinds, niets blaast. De slang heeft levenslang een geest van slavernij. Maar uit stofnesten diep in mij vliegen blindelings vogels op. Een bezigheid die handen bindt laat de gedachten vrij.
Het kleed, klein uitspansel in het heelal, zet elementen in een ander licht. Want schotels die hun plaats en hun getal vinden zijn op wisselwerking gericht. Servies. Servet. De kans op een gesprek. Een plan wordt altijd weer een open plek: tussen de regels regeert het toeval. Saamhorigheid, erfenis van de tijd, legt zich in … Lees verder
Eenzame resten rode wijn verroesten in de glazen. Een mens van glas en porselein heeft schoonheid lief, verzamelt pijn. Laat vuil hem niet verbazen. Tel bij een teil de schotels niet zolang de kwast kan dansen. Wie wrok opstapelt tilt verdriet en ondervindt de waarheid niet: de glazen zullen glanzen.
Ik dacht terwijl ik mes en water nam aan een stiletto, aan een diepe zee. Een aardappel is niet bang voor plons en snee omdat hij uit de dood tevoorschijn kwam. De oude angst te sterven voor de oogst moet onderhuids aanwezig zijn. Ik schil bescherming weg omdat ik weten wil. Nog voorraad voor drie … Lees verder
Ria Borkent 