Eenzame uitvaart

Als er geen nabestaanden zijn, begint
de dichter zich in stilte af te vragen:
wie was hij/zij die wordt begraven
In zijn mobiel geen nummer nagelaten
geen zoon, vriend, sterveling
die hem kent, geen levende
ziel die hem miste, toen ze zijn lichaam
kwamen vinden, zijn naam alleen
bekend bij het register

Een boek dat niemand heeft gelezen
plek zonder herinnering

Heeft iemand hem nog zien vertrekken
uit de contouren van zijn wereld
wie weet een engel die hem wenkte
als een familielid van ver

Wij zijn voor dit moment
de nabestaanden van een mens  –
om hem met aarde en een schepje woorden
barmhartig toe te dekken

Ria Borkent – stadsdichter Apeldoorn 2013
bij de start van ‘Dichters van dienst’