Kerkzaal

Abdij St. Benedictusberg Vaals

Waar kleed en klepel samenvallen
gaan pijen door de galerij
als een zwart lint van zwijgen, als een
nacht door de dag van de abdij.

Het heeft iets van geboren worden,
dit binnengaan in deze kerk:
adem regelt zich naar de orde
van licht en steen, van bid en werk.

Zuilen staan de zaal terzijde
in raadselachtige regelmaat.
Langs bovenramen gaan de tijden,
zuilen weten hoe licht omgaat.

Verdraag de weerglans van eenvoud
om psalmen, hymnen, smeekgebeden.
De vraag hoe schoonheid zich verhoudt
tot soberheid lost op in vrede.

Hoor, ze zingen antifonen,
een eenzaam ruisen van de zee.
En in zuivere boventonen
zingen van ver engelen mee.