Stilte in de…

Stilte in de openbare leeszaal werd gevuld
met geluid van vallende steentjes, zwavelstokjes,
mager gemompel bij takjes door tralies, haren
zo zwart als ebbenhout. Eens, heel lang geleden.
Het gonsde van vleugels en bezemstelen,
bonsde als een uitgepeld hart dat naar
het paleis moest gebracht. Kalief
van Bagdad, markies van Carábas,
honderd matrassen, de erwt en de kus.
En bij het ontwaken de uitleenjuf,
het stampende stempelijzer.
Het vurenhouten plankje van de lege
plek werd stil op de stapel teruggelegd.

Eenmaal thuis was er geen terugweg.