Soms denk ik

Soms denk ik wel: ben ik dat zelf
geweest? Dat meisje van elf
dat zweeft in een ziekenhuisbed
en dan komt haar vader met een boeket.

Blauwe druifjes. Blauwer blauw dan rood
van rode rozen.
Zij, net bij uit de narcose,
zegt: ik zie alles dubbel, en ze bedwingt een kots.
Dan heb je nu twee vaders, zegt hij trots.

Zij kan niet lachen van de pijn
en altijd als er blauwe druifjes zijn,
een trosje tranen in een glas,
hoort ze hoe hij meisje zei,
niet schreien.