Gezien een duif hoog op een tak,
verdiept in een verward verhaal
van groen waar speling aan ontbrak,
zo ademloos was, als verbaasd,
de avond. En ingekeerd haast
verzweeg de duif zijn moedertaal.
Gehoord twee merels in die boom:
hoog heimwee trilde op de schaal
van Richter. Uit een hemeldroom
tuimelden tongvallen in het rond
als uit een overstromende mond.
Met de duif in de gehoorzaal.
Gedacht zou hij ze nu verstaan,
bij Babel is iets misgegaan.
Maar ik weet dat ik niet zal weten
voor dit alles is vergeten.
Ria Borkent 
Reacties
Reacties zijn gesloten.