Stedelijk Museum Amsterdam

Het oog raakt niet verzadigd van zien

Weet je nog dat we met de kinderen gingen
toen ze nog geen tien –
schilderijen kijken en een poster mee

Die hing dan op hun kamer en ze zeiden
– het klonk als psalmen die nog moesten rijpen –
mattíés kandínskie braitner

Object en zelfportret, iconen, we namen
beelden mee in bruikleen achter de ogen
het werden verhalen die verder gaan

We zouden de glazen pui, de badkuipluifel
zien en hoe je buiten al een beetje binnen
binnen buiten bent

Kijken is je gezicht herijken, blijven hangen
aan haakjes, aan het vreemde oogstrelende
detail waarvan de echo zich herhaalt in jou

En met de stedelijke tram weer terug
deels ondergronds deels zwevend
als het gebouw

Ria Borkent
Nederlands Dagblad  21 september 2012: Eindelijk, het Stedelijk weer open