Kinderloos

Besta dan in mijn hoofd zoals je bent
vanaf de dag dat je daar werd geboren,
jij spelend kind dat mij als vader kent
en in mijn hart bouwt aan je blokkentoren.

De droom staat als een wankel monument –
en bom. Wordt omgegooid. Zoals tevoren.
Je zingt, of hoor ik nu mijn eigen stem
schreeuwen? Het verschil is haast niet te horen.

Ik wieg de hoop, en draag de last, breng mijn
gemis naar school, zwemles, muziek en sport.
Zou het zó zijn geweest? Verbeelding schiet te kort.

Ik heb geen kind aan jou en draag je mee,
een vlinderlichte steen. Tel mij voor twee
als monument van dapperheid en pijn.

Vaderdag, 18 juni 2016
Monument ‘Onvervulde Kinderwens’
Park Berg en Bos Apeldoorn